אנו מגישים טור דעה בנוגע לחשיבות השמחה בעבודת השם של חסיד • אמת שיש ללמוד המון חסידות, בשביל לדעת ולהרגיש באמת את השמחה והאושר שיש לנו מכך שאנו ברואיו של הקדוש ברוך הוא.. מכך שאנו חסידים של הרבי מלך המשיח.. תמימים – בנים אהובים של המלך.. אושר והתמוגגות אמיתית. החיים שלנו הם אחרת לגמרי! אך כל עוד לא הגענו לדרגא של שמחה פנימית ואמיתית – עלינו לשמוח לפחות בחיצוניות • לקריאה
•••
כולנו יודעים ומכירים את שכתוב – 'חסידים נקראו השמחים'. בכל תורת החסידות מכל הדורות, מבואר כיצד ועל מה יש לנו לשמוח. מפורסמים הדברים ונראה במוחש, שבדור השביעי זוהי עבודה מרכזית. ממש עניין זה שזור בכל תורת נשיא דורנו.
וכאן הבן שואל, עד כמה 'עבודת השמחה' הינה בראש מעיינינו? עד כמה זה ממלא את תשומת ליבנו?
אמת שיש ללמוד המון חסידות, בשביל לדעת ולהרגיש באמת את השמחה והאושר שיש לנו מכך שאנו ברואיו של הקדוש ברוך הוא.. מכך שאנו חסידים של הרבי מלך המשיח.. תמימים – בנים אהובים של המלך.. אושר והתמוגגות אמיתית. החיים שלנו הם אחרת לגמרי!
אך כל עוד לא הגענו לדרגא של שמחה פנימית ואמיתית – עלינו לשמוח בחיצוניות. לעשות 'הצגה' של איש שמח. [בחדא מחתא יש להמשיך ולעבוד את השם בפנימיות, עדי נשמח לפי דרכה הפנימית של היהדות].
מסופר שהרבי שליט"א שלח את אחד החסידים לערוך דו"ח מסיור במוסד חב"די והנקודה המרכזית שביקשו נשיאנו לבדוק היא – האם החניכים עם חיוך על הפנים ומאושרים. בקיץ תשמ"ח, הרבי מדבר על כך ששנה שלימה הוא מדבר על כך שיש לשמוח ובפועל הוא רואה את כולם בהתוועדות עם אותו פרצוף מריר.. כי הם חושבים שאינם שמחים 'באמת' ולכן אינם מתירים לעצמם לחייך.. לכן, מורה אבינו בשיחה זו, שיש למתוח את השפתיים בידיים כדי שיחייכו ולפחות בעקבות כך תשמחו! החיצוניות תשפיע על הפנימיות.
כמובן שלכתחילה יש לשמוח מתוך התבוננות ותוכן פנימי, אבל בדיעבד כך יש לנהוג וזה ישפיע שישמחו באמת [כך גם אמר הרבי ב'יחידות' פרטית לר' ראובן דונין ור' שליימק'ה מיידנצ'יק].
אנחנו צריכים להיות מאושרים בכל רגע מהזכות הנפלאה והבלתי נתפסת שזכינו להיות חסידים ובנים של הרבי נשיא הדור ומנהיגו! פשוט לשמוח, להתענג, להתמוגג.. אנחנו צריכים לצאת מדעתנו על הזכות העוצמתית לה אנו זוכים..
אפילו בעבודת התפילה, הרבי מלך המשיח משנה את הכיוון. בדורנו יש להתפלל מתוך שמחה ושירה מתוך דביקות בבורא העולם. פחות להתמקד במרירות ובריחוקנו מאלוקות ['אין לנו כח לעבודת המרירות'1] וכמה שיותר לשמוח ולרקוד ולשמוח ולרקוד..!!
די לתיסבוכים! מספיק לבלבולים. הגיע הזמן פשוט לשמוח ברבי! להתענג מאלוקות.. להתמוגג מחסידות. כמובן שבנוסף לעיקר שזוהי דרכו של מלך המשיח, זו גם הדרך לחיים טובים ומאושרים באמת!לחיים בריאים וטובים.
אחד מצדיקי פולין [כמדומה שבאחת השיחות מספר זאת הרבי על ר' ישראל מרוזין] היה רעב בשנות הצנע ואביו נכנס לביתו עם תפוח עסיסי. בנו הפיקח חפץ היה במאכל הלז.. בירך בקול רם את ברכת 'העץ' עם שם ומלכות ואביו ירא השמיים נתן לו לאכול ממקצת התפוח שלא תהא זו 'ברכה לבטלה'..
הרבי מלך המשיח לומד מסיפור זה, שאנו צריכים לשמוח ולרקוד על הגאולה השלימה והקדוש ברוך הוא יצטרך ב'לית ברירה' כביכול לתת לנו את הגאולה, בכדי שלא נשמח ונרקוד לחינם..
ממש עכשיו נזכה 'לדלג' היישר לגאולה האמיתית והשלימה מתוך ריקוד הכי גדול ונראה סוף סוף את אבינו האהוב ונכריז לפניו בשמחה עצומה את ההכרזה שיוצאת מתמצית לבנו: יחי אדוננו מורנו ורבינו מלך המשיח לעולם ועד!
__________
1. מאמר הרבי מלך המשיח דיבור המתחיל 'מרגלא בפומיה דרבא' תשמ"ו.